Η μέρα της γυναίκας

Ξυπνάς πρωί και θέλεις τον καφέ σου
όρθια, πίνω, να ξυπνήσω, μια γουλιά
στον φέρνω βιαστικά στον καναπέ σου
γρήγορα ετοιμάζομαι και φεύγω για δουλειά

Στη στάση περιμένω το λεωφορείο
στο ωράριό μου, θέλω να ‘μαι εντάξει
όση κι αν κάνει ζέστη, η στο κρύο
τόση δουλειά που περιμένει, ποιος θα φτιάξει

Μεσημέρι πια κι εγώ είμαι κουρασμένη
γυρίζω σπίτι φαγητό να σας σερβίρω
να συγυρίσω, ένα πλυντήριο ν’ απλώσω
δεν προλαβαίνω το κεφάλι μου να γείρω

Να πάω το παιδί στα Αγγλικά
να το πάρω στο ωδείο να το πάω
δεν είμαι άνθρωπος μα σβούρα τελικά
αλλά χαλάλι σας, γιατί σας αγαπάω

Τι να μαγειρέψω για την άλλη μέρα
προβληματίζομαι, έχω να σιδερώσω
γυρνάς, μου λες μια καλησπέρα
και με χαμόγελο θα στην ανταποδώσω

Αφού όλα πια τα έχω ετοιμάσει
να πάει το παιδί να κοιμηθεί
μου τα ‘πε τα μαθήματα, έχει διαβάσει
όλα έχουν τακτοποιηθεί

Τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα
ίδια τα χρόνια, ολόιδιοι οι μήνες
κι εμείς να λέμε καλημέρα, καλησπέρα
με το παιδί να μεγαλώνουν κι οι ευθύνες

Παρ’ όλα αυτά, δεν σου παραπονιέμαι
είσαι ο άντρας μου, μ’ αρέσει να σε νοιάζομαι
ένα φιλί μου δίνεις και κρατιέμαι
μ’ ένα χαμόγελό σου, ξεκουράζομαι.

Βγήκε λίγο μεγάλο αλλά έτσι νομίζω είναι η μέρα μιας γυναίκας, μάνας, συζύγου
κι εργαζόμενης.