Εορτάζοντες την 1ην του μηνός Ιουνίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ, ο Απολογητής και φιλόσοφος

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΣΤΟΣ, ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ, ΧΑΡΙΤΩΝ, ΧΑΡΙΤΩ ή παρθένος, ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΣ, ΙΕΡΑΞ, ΠΑΙΩΝ και ΛΙΒΕΡΙΑΝΟΣ (κατ’ άλλους Βαλλεριανός)

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΩΝ

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΥΡΡΟΣ ο Επίσκοπος ο Παρθένος

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΡΜΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΣΠΕΣΙΟΣ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 10.000 ΜΑΡΤΥΡΕΣ

ΔΙΗΓΗΣΗ ωφέλιμη, κάποιου γεωργού ΜΕΤΡΙΟΥ ονομαζόμενου

ΑΝΑΜΝΗΣΗ της απαλλαγής της νήσου Λευκάδας από την αρρώστια της πανώλη, το έτος 1744

ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Γλουσίας ο Θαυματουργός και ΑΓΑΠΗΤΟΣ, ο εν τω σπηλαίω του Αναργύρου ιατρού.

Ο ΑΓΙΟΣ WISTAN (Άγγλος).

Από τους μεγαλύτερους διδασκάλους και απολογητές της Εκκλησίας, ο Ιουστίνος, γεννήθηκε 100 χρόνια μετά τον Χριστό, στη Συχέμ της Σαμάρειας. Οι γονείς του ήταν Έλληνες ειδωλολάτρες (τον πατέρα του, τον έλεγαν Πρίσκο Βάκχιο) και αυτή τη θρησκεία κληρονόμησαν και στο γιο τους, που τον διέκρινε καταπληκτική ευφυΐα, αλλά και φιλομάθεια. Ανήσυχο πνεύμα καθώς ήταν ο Ιουστίνος, γνώριζε όλες τις γνωστές φιλοσοφίες της εποχής του. Ωστόσο, όμως, καμιά δεν τον ανέπαυε πλήρως και συνεχώς αναζητούσε το κάτι άλλο, το τέλειο.

O Θεός, βλέποντας την αγνότητα και την ειλικρινή πρόθεση των φιλοσοφικών του αναζητήσεων, ανταποκρίθηκε. Μια μέρα, καθώς ο Ιουστίνος βάδιζε κοντά στη θάλασσα, συνάντησε ένα γέροντα, που ήταν άριστα καταρτισμένος στην αλήθεια της Άγιας Γραφής. Επακολούθησε διάλογος και από τον Ιουστίνο εφαρμόστηκε ο λόγος του Σοφού Σειράχ: «Λόγον σοφόν εάν ακούσει επιστήμων, αινέσει αυτόν και έπ’ αυτόν προσθήσει.».

Δηλαδή, ο πραγματικά συνετός, αν ακούσει κάποιο σοφό λόγο, θα τον επαινέσει και πάνω σ’ αυτόν θα προσθέσει και ο ίδιος κάποιον άλλον. Έτσι και έγινε. O Ιουστίνος, αναλύοντας τα λόγια του γέροντα, ανακάλυψε την αλήθεια και με το τάλαντο της φιλοσοφίας που είχε, αναδείχθηκε όχι μόνο υπερασπιστής της χριστιανικής πίστης, αλλά και μάρτυρας, δίνοντας ακόμη και τη ζωή του. Αποκεφαλίστηκε στη Ρώμη, περί το 165 μ.Χ., επί βασιλείας Μάρκου Αυρηλίου.

1. Σοφία Σειράχ, κα’ 15.

Φιλοσοφίας ταις άκτίσιν έκλάμπων, θεογνωσίας ύποφήτης έδείχθης, σαφώς παραταξάμενος κατά των δυσμενών συ γαρ ώμολόγησας, αληθείας την γνώσιν, και Μαρτύρων σύσκηνος, δι’ αθλήσεως ώφθης· μεθ’ ων δυσώπει πάντοτε Χριστόν, ω Ιουστίνε, υπέρ των ψυχών ημών.

Έλαβαν και οι άγιοι αυτοί τα μαρτυρικά στεφάνια, μαζί με τον φιλόσοφο και απολογητή Ιουστίνο, στο διωγμό κατά των χριστιανών επί Μάρκου Αυρηλίου. Άνηκαν στην ανδρεία φάλαγγα των χριστιανών της Ρώμης, όπου μόνο το γνήσιο χριστιανικό θάρρος μπορούσε να μη πτοείται από τη δύναμη της ειδωλολατρίας, που υποστηριζόταν από τα ανάκτορα και το στρατό. Αφού, λοιπόν, επανειλημμένα ομολόγησαν τον Χριστό, καταδικάστηκαν να πεθάνουν με αποκεφαλισμό. Όλοι υπέστησαν το μαρτύριο αυτό ατάραχοι και χαρούμενοι, με την πεποίθηση ότι τους περίμεναν τα αθάνατα ουράνια αγαθά, που δίνονται από τον ουράνιο Πατέρα, σ’ όλους όσους έζησαν με πίστη και αγάπη στη γη.

Μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΥΡΡΟΣ, ο Επίσκοπος, ο Παρθένος
Απεβίωσε ειρηνικά.

Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού το έτος 299. Συνελήφθη, διότι ομολογούσε τον Χριστό και οδηγήθηκε στον Μάγο (ίσως το κύριο όνομα του ηγεμόνα) και επειδή δεν πείστηκε να θυσιάσει στα είδωλα, πρώτα τον γύμνωσαν και τον μαστίγωσαν με μαστίγια από νεύρα βοδιών, έπειτα τον κρέμασαν και ξέσχισαν τις σάρκες του και με ξυράφι έκοψαν τη ράχη του. Κατόπιν, εξάρθρωσαν τα μέλη του και κατάσφαξαν με μαχαίρια την κοιλιά του, τα πόδια και τα χέρια του. Επειδή, όμως, ο Φίρμος παρέμεινε σταθερός στη χριστιανική του πίστη, τον αποκεφάλισαν.

Άγνωστος στους Συναξαριστές. H μνήμη του αναφέρεται στον υπ’ αριθμ. 53 κώδικα, της Μονής Βλατέων. Καμία άλλη πληροφορία δεν έχουμε για τη ζωή του Αγίου αυτού.

Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αλεξάνδρου Σεβήρου το έτος 222 και καταγόταν από την Καππαδοκία. Επειδή ομολογούσε τον Χριστό, συνελήφθη από τον άρχοντα της Καππαδοκίας, Σιμπλίκιο και οδηγήθηκε στο ναό των ειδώλων για να θυσιάσει σ’ αυτά. Ο Θεσπέσιος όχι μόνο δεν θυσίασε, αλλ’ ενέπαιξε τα είδωλα, με αποτέλεσμα να τον κρεμάσουν και να ξεσχίσουν τις σάρκες του. Έπειτα, τον έβαλαν μέσα σ’ ένα καζάνι με βραστό νερό, αλλά ο Θεσπέσιος με τη χάρη του Θεού έμεινε άβλαβης.

Στη συνέχεια, τον έφεραν και πάλι στο ναό των ειδώλων, για να προσφέρει σ’ αυτά θυσία, αλλ’ όταν πλησίασε τον βωμό, τον γκρέμισε. Όποτε αμέσως τον έβαλαν μέσα σ’ ένα καζάνι με βραστό λάδι, πίσσα και λίπος, και αφού έμεινε μέσα σ’ αυτό δύο μέρες, βγήκε αβλαβής, χωρίς να έχει κανένα έγκαυμα στο σώμα του. Τότε πολλοί Έλληνες ελκύστηκαν στην πίστη του Χριστού. Τέλος, τον έβγαλαν έξω από την πόλη και τον αποκεφάλισαν, και έτσι ανέβηκε η μακάρια ψυχή του στεφανηφόρος στα ουράνια.

Αυτοί μαρτύρησαν στην Αντιόχεια επί αυτοκράτορα Δεκίου. Η μνήμη τους δεν αναφέρεται στο Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου, αναγράφεται όμως σ’ αυτόν του Delehaye και στον υπ’ αριθ. 53 κώδικα των Βλατέων.

Στη Γαλατία της Ασιατικής Παφλαγονίας ήταν κάποιος γεωργός, που ονομαζόταν Μέτριος. Αυτός, λοιπόν, έβλεπε τον γείτονά του που είχε γιους και τους προετοίμαζε για την Κων/πολη, για να γίνουν αξιωματικοί και υπηρέτες του Βασιλιά. Τότε ο Μέτριος παρακάλεσε τον Θεό λέγοντας: «Κύριε, εαν και εγώ είμαι άξιος δούλος σου, χάρισε μου ένα αρσενικό παιδί για να το έχω αποκούμπι στα γηρατειά μου». Αφού προσευχήθηκε, στη συνέχεια πήγε στο πανηγύρι που γινόταν κάθε χρόνο στην Παφλαγονία.

Στην επιστροφή, στάθηκε σ’ ένα δασάκι που είχε νερό, για να ποτίσει τα ζώα του. Εκεί, λοιπόν, βρήκε ένα πουγκί που είχε μέσα 1500 φλουριά. Όπως ήταν σφραγισμένο, χωρίς να το ανοίξει, το πήρε και το πήγε στο σπίτι. Την επόμενη χρονιά, ξαναπήγε στο πανηγύρι της Παφλαγονίας και όταν τελείωσε, ο Μέτριος πήγε και στάθηκε στο δασάκι που βρήκε τα φλουριά και παρατηρούσε τους διαβάτες. Τότε φάνηκε κάποιος που κάτι έψαχνε και αναστέναζε βαριά.

O γεωργός τον ρώτησε γιατί αναστενάζει τόσο και αυτός του απάντησε ότι πέρυσι είχε πολλά εμπορεύματα, τα όποια πούλησε στο πανηγύρι και είχε μαζέψει 1500 φλουριά, τα όποια έχασε σ’ αυτό το δασάκι. Τότε ο γεωργός έβγαλε από το αμάξι του το πουγκί που είχε βρει και του το έδειξε. Ο έμπορος όταν το είδε έπεσε από τη χαρά του κάτω αναίσθητος. O φτωχός γεωργός τον συνέφερε, αποσφράγισαν το πουγκί, μέτρησαν τα φλουριά και ήταν πράγματι 1500. O έμπορος τότε θέλησε να δώσει στο γεωργό τα 500, αλλ’ αυτός δε δέχθηκε τίποτα. Έτσι, αφού ευχαρίστησαν και οι δυο τον Θεό αποχωρίστηκαν.

Τη νύχτα εκείνη, όταν ο γεωργός έπεσε να κοιμηθεί, είδε στον ύπνο του άγγελο Κυρίου που του είπε ότι θα κάνει παιδί αρσενικό, θα το ονομάσει Κωνσταντίνο και θα φέρει μεγάλη ευλογία στο σπίτι του. Έτσι και έγινε, μετά από ορισμένο χρόνο η γυναίκα του γεωργού γέννησε αγοράκι, το όποιο μεγάλωσε, μορφώθηκε στην Κων/πολη και ο βασιλιάς τον ανύψωσε σε Πατρίκιο. Έτσι έφερε πολλά αγαθά στην οικογένειά του και ο Θεός αντάμειψε μ’ αυτό τον τρόπο τον γεωργό για την τίμια πράξη του.

Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο «Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων», του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.