Ελληνικές παροιμίες για τον Ιούνη
Από την αρχή του θεριστή, του δρεπανιού μας η γιορτή.
Από το θέρος ως τις ελιές, δεν απολείπουν οι δουλειές.
Γενάρη πίνουν το κρασί, το Θεριστή το ξίδι. [δηλ. Το κρασί που μπαίνει στα βαρέλια τον Οκτώβρη , ωριμάζει το Γενάρη αλλά τον Ιούνιο έχει γίνει πια ξίδι]
Θέρος, τρύγος, πόλεμος ….και στο αλώνισμα χαρές!
Θέρος, τρύγος, πόλεμος, στασιό δεν έχουν. [δηλ. Ο θερισμός, ο τρύγος και ο πόλεμος δεν επιτρέπουν ξεκούραση, μέχρι να τελειώσουν]
Θέρος, τρύγος, πόλεμος, αποσταμό δεν έχουν.
Γενάρη πίνουν το κρασί, το Θεριστή το ξίδι. [δηλ. Το κρασί που μπαίνει στα βαρέλια τον Οκτώβρη , ωριμάζει το Γενάρη αλλά τον Ιούνιο έχει γίνει πια ξίδι]
Θέρος, τρύγος, πόλεμος ….και στο αλώνισμα χαρές!
Θέρος, τρύγος, πόλεμος, στασιό δεν έχουν. [δηλ. Ο θερισμός, ο τρύγος και ο πόλεμος δεν επιτρέπουν ξεκούραση, μέχρι να τελειώσουν]
Θέρος, τρύγος, πόλεμος, αποσταμό δεν έχουν.
Μάρτης έβρεχε, θεριστής εχαίρονταν.
Μάρτης έβρεχε, θεριστής τραγούδαγε.
Μη σε γελάσει ο βάτραχος και το χελιδονάκι, αν δε λαλήσει ο τζίτζικας, δεν είν’ καλοκαιράκι.
Μάρτης έβρεχε, θεριστής τραγούδαγε.
Μη σε γελάσει ο βάτραχος και το χελιδονάκι, αν δε λαλήσει ο τζίτζικας, δεν είν’ καλοκαιράκι.
Πρωτόλη (Ιούνιε), Δευτερόλη (Ιούλιε) μου, φτωχολογιάς ελπίδα.
Το τραγούδι του Θεριστή, η χαρά του Αλωνιστή.
Τον Ιούνιο αφήνουν το δρεπάνι και σπέρνουν το ρεπάνι.
Το τραγούδι του Θεριστή, η χαρά του Αλωνιστή.
Τον Ιούνιο αφήνουν το δρεπάνι και σπέρνουν το ρεπάνι.
