Εορτάζοντες την 22ην του μηνός Ιουνίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ο ιερομάρτυρας επίσκοπος Σαμοσάτων

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΗΝΩΝ και ΖΗΝΑΣ ο υπηρέτης του

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΜΠΙΑΝΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΛΑΤΙΩΝ (ή Γαλακτίων)

Η ΑΓΙΑ ΙΟΥΛΙΑΝΗ και ΣΑΤΟΡΝΙΝΟΣ ο γιος της

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ επίσκοπος Πατελαρίας

Έζησε στα ταραγμένα χρόνια που η Εκκλησία υπέφερε από την αίρεση του Αρείου. Τότε βασιλιάς ήταν ο Κωνστάντιος (338 μ. Χ), γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου και υποστηρικτής της σατανικής αυτής αίρεσης, καταχραστής, μάλιστα, και της βασιλικής εξουσίας.

Καταδίωξε σκληρά εκείνους που έφεραν αντίσταση στις αιρετικές του προθέσεις. Τότε διώχθηκε και υπέφερε πολλές κακοπάθειες και ο Ευσέβιος, που ήταν επίσκοπος Σαμοσάτων. Όμως, υπέμεινε όλες τις δοκιμασίες με θαυμαστή καρτερία και την ελπίδα ότι τελικά θα νικήσει η Ορθοδοξία. Όταν πέθανε ο Κωνστάντιος, τον διαδέχθηκε ο Ιουλιανός, που θέλησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία.

Τότε νέες διώξεις άρχισαν για τον Ευσέβιο, που ήταν χειρότερες από τις προηγούμενες. Τα ίδια συνέβησαν και με τον αυτοκράτορα Ουάλη, που ήταν και αυτός υποστηρικτής των αρειανών. Μετά το θάνατο του Ουάλη, ο Ευσέβιος επανήλθε στην επισκοπή του από την εξορία του στη Θράκη και άρχισε την κάθαρση στην επαρχία του από τους αρειανούς.

Κάποια μέρα, περνούσε έξω από το σπίτι μιας αιρετικής γυναίκας. Αυτή με μίσος τον κτύπησε δυνατά στο κεφάλι με μια μεγάλη πέτρα και τον σκότωσε (το έτος 379). Έτσι, ο Ευσέβιος αποδείχθηκε μεγάλος αθλητής της πίστης, του οποίου «το νίκος αφθαρσία εν ζωή πολυχρονί(ι)»‘. Δηλαδή το έπαθλο της νίκης του θα είναι η αφθαρσία, η χωρίς τέλος ζωή.

1. Μακκαβαίων Δ’ ιζ’ 12.

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Σοφίας του Πνεύματος, καταυγασθείς τω φωτί, τον λόγον έτράνωσας, της ευσέβειας ημίν, Ευσέβιε ένδοξε’ συ γαρ ίεραρχήσας, εύσεβώς τη Τριάδι, ήθλησας θεοφρόνως, και την πλάνην καθείλες. Και νυν Πάτερ δυσώπησον, σώζεσθαι άπαντας.

Έζησαν στις αρχές του 4ου μ. Χ. αιώνα. Και ο μεν Ζήνων ήταν πλούσιος χριστιανός (καταγόταν από τη Φιλαδέλφεια της Αραβίας), όχι μόνο σε χρήμα, αλλά και σε ευσέβεια, ο δε Ζηνάς ήταν υπηρέτης του Ζήνωνα και τους συνέδεε περισσότερο αδελφική αγάπη, όπως όλα τα μέλη της Εκκλησίας.

Ο Ζήνων, φλεγόμενος από τον πόθο να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη διάδοση του Ευαγγελίου, διαμοίρασε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς και χάρισε την ελευθερία σ’ όλους τους δούλους του.

Απ’ αυτούς όμως ο Ζηνάς, αρνήθηκε ν’ αφήσει τον πρώην κύριο του και τον παρακάλεσε να μείνει κοντά του. Ο Ζήνων δέχτηκε να τον κρατήσει, σα φίλο και αδελφό εν Χριστώ. Όταν κάποτε στη Φιλαδέλφεια της Αραβίας ο έπαρχος Μάξιμος κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Ζήνων παρουσιάστηκε μπροστά του και αγωνίστηκε να του καταδείξει τη ματαιότητα των αγώνων του κατά της χριστιανικής αλήθειας.

Ο έπαρχος, αντί άλλης απάντησης, τον έδειρε και τον φυλάκισε. Όταν το έμαθε Ζηνάς, έτρεξε στον έπαρχο και τον παρακάλεσε να ελευθερώσει τον κύριό του. Ο έπαρχος τότε φυλάκισε και τον Ζηνά και μετά από λίγες μέρες τους αποκεφάλισε.

Μαρτύρησε αφού τον έριξαν μέσα στη θάλασσα και πνίγηκε.

Μαρτύρησε αφού τον έριξαν μέσα στη θάλασσα και πνίγηκε.

Μαρτύρησαν δια πυρός.

Άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Η μνήμη του φέρεται αυτή τη μέρα στο Μορσελλιανό εορτολόγιο. (Μ. Γεδεών, Βυζ. Εορτολόγιο σελ. 44).

Δείτε κι άλλα θέματα ΕΔΩ