Μεγάλο Σάββατο: Η εις Άδου κάθοδος του Χριστού

 Η ταφή βέβαια έγινε τα απόγευμα της Μ. Παρασκευής όμως η Εκκλησία έκρινε ορθό να αφιερώσει ιδιαίτερη μέρα στο μυστήριο αυτό γεγονός προσδωκώντας το «Ανάστα ο Θεός, κρίναι την γην».

 

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου τελείται η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου ενώ διαβάζονται οι Προφητείες για την Ανάσταση και ψέλνεται ο Ύμνος των Τριών Παίδων.

Οι εκκλησίες ήδη έχουν στολισθεί στα κόκκινα ενώ τη στιγμή που ο ιερέας θα πει το «Ανάστα ο Θεός», οι πιστοί θα κτυπήσουν τα στασίδια και τα μαύρα ρούχα που καλύπτουν τις εικόνες θα πέσουν αφού κυριαρχεί το πρώτο χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως.Ο Χριστός βρίσκεται στον Άδη και κηρύττει την μετάνοια.

Ο Θεάνθρωπος Χριστός ολοκληρώνει το έργο της Θείας Οικονομίας, που είναι η ανάσταση όλης της Δημιουργίας και όλων των ανθρώπων, κι αυτών που ήταν εν ζωή, αλλά και αυτών που είχαν πεθάνει πριν τον ερχομό του Ιησού στον κόσμο.

Ο έσχατος εχθρός του ανθρώπου, ο θάνατος, νικιέται «θανάτω» του Χριστού.

Σ’ έναν από τους πιο όμορφους ύμνους, που ολοκληρώνουν την ακολουθία του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου, διαβάζουμε τα εξής θαυμάσια λόγια που αναφέρονται στον Ιακώβ της Παλαιάς Διαθήκης:

«Δεύτε ίδωμεν την ζωήν ημών εν τάφω κειμένην, ίνα τους εν τάφοις κειμένους ζωοποιήση. δεύτε σήμερον, τον εξ Ιούδα υπνούντα θεώμενοι, προφητικώς αυτώ εκβοήσωμεν. Αναπεσών κεκοίμησαι ως λέων. τις εγερεί σε, βασιλεύ; αλλ’ ανάστηθι αυτεξουσίως, ο δους σεαυτόν υπέρ ημών εκουσίως. Κύριε, δόξα σοι».

Ο Χριστός παρομοιάζεται με κοιμώμενο λιοντάρι, έτοιμος να ξυπνήσει, να αναστηθεί, φέρνοντας στον κόσμο το Ευ-αγγέλιο- ότι ο θάνατος νεκρώθηκε.Ο Χριστός αναπαύεται μέσα στον τάφο, όπως «αναπαύθηκε» όταν πρωτοδημιούργησε τον κόσμο την έβδομη μέρα. Όμως αναπαύεται ως θεάνθρωπος.

 

Το πανάχραντο σώμα Του θάβεται στον τάφο, αλλά πνευματικά ο ίδιος μεταβαίνει στον Άδη και συνεχίζει το σωτηριώδες έργο του.

Καλεί κοντά Του όλους τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, από τον Αδάμ και την Εύα μέχρι τους έσχατους ανθρώπους του Θεού, ώστε να μην λείψει κανείς από το παγκόσμιο προσκλητήριο της σωτηρίας, που είναι τελικά μια αναδημιουργία του κόσμου και ολοκλήρωσης της ανθρωπότητας.

Η κάθοδος αυτή ήταν το τελειωτικό χτύπημα κατά του θανάτου. Γι’ αυτό ψέλνουμε χαρακτηριστικά:

«Ότε κατήλθες πρός τον θάνατον, η ζωή η αθάνατος, τότε τόν άδην ενέκρωσας τη αστραπή της θεότητος”.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, όλα τα φώτα της εκκλησίας σβήνουν. Στις 12 το βράδυ, ο ιερέας θα μας καλέσει με το «Δεύτε λάβετε φως» ενώ αμέσως μετά διαβάζει το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως και μόλις τελειώσει ψάλλει το «Χριστός Ανέστη…». 

Πολλοί αποφασίζουν να φύγουν τότε για να πάνε στο πασχαλινό τραπέζι. Φέτος προσπαθήστε να μην το κάνετε αφού αμέσως μετά το Χριστός Ανέστη ξεκινά η λειτουργία της Αναστάσεως

που περιέχει υπέροχους ύμνους και τον συγκλονιστικό Κατηχητικό Λόγο του Ιωάννη του Χρυσοστόμου που καλεί νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες να απολαύσουν το συμπόσιο της πίστεως και να κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.