Σύναξις τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης (9 Σεπτεμβρίου)
Σύναξις τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης (9 Σεπτεμβρίου)
Η σύναξις τῶν δικαίων γονέων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα μέ τήν ἀρχαία ἐκκλησιαστική παράδοση ὁρίστηκε τήν ἑπομένη τοῦ γεννεσίου τῆς Θεοτόκου, γιά τόν λόγο ὅτι αὐτοί ἔγιναν πρόξενοι τῆς παγκόσμιας σωτηρίας μέ τήν γέννηση τῆς ἁγίας θυγατέρας τους.
«Τελεῖται δέ ἡ σύναξις αὐτῶν ἐν τῷ ἐξαέρῳ οἴκῳ τῆς Θεοτόκου, πλησίον τῆς μεγάλης ἐκκλησίας ἐν τοίς Χαλκοπρατείοις».
Νά ἀναφέρουμε λοιπόν, ὅτι ὁ Ἰωακείμ ἦταν γιός τοῦ Ἐλιακείμ ἀπό τήν φυλή τοῦ Ἰούδα καί ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ. Ἔκπτωτος τοῦ θρόνου, ἰδιώτευε στήν Ἰουδαία καί τό περισσότερο χρονικό διάστημα στήν Ἱερουσαλήμ, ὅπου εἶχε μέγαρο μέ βασιλικό κῆπο.
Παντρεύτηκε τήν Ἄννα, θυγατέρα τοῦ Ματθᾶν, ἱερέως, ἀπό τήν φυλή τοῦ Λευΐ και τῆς Μαρίας, γυναικός αὐτοῦ, ἀπό τήν φυλή τοῦ Ἰούδα. Ἐπειδή οἱ φυλές, Βασιλική καί Ἱερατική, συγγένευαν μεταξύ τους, διότι ἡ Βασιλεία ἐθεωρεῖτο ἴση μέ τήν Ἱεροσύνη, δέν ἔδιναν οὔτε ἔπαιρναν θυγατέρες ἀπό τίς φυλές πού θεωροῦνταν κοινές.
Ἔτσι λοιπόν, ἀφοῦ θεάρεστα πέρασε τή ζωή του τό ἅγιο αὐτό ζευγάρι, ὅπως πληροφοροῦν τά βιογραφικά σημειώματα τῶν ἑορτῶν τῆς 25ης Ἰουλίου, 8ης Σεπτεμβρίου καί 9ης Δεκεμβρίου, ὁ μέν Ἰωακείμ πέθανε ὀκτώ χρόνια ἀπό τά Εἰσόδια τῆς κόρης του Μαρίας, σέ ἡλικία 92 ἐτῶν, ἡ δέ Ἄννα 11 μῆνες μετά τόν θάνατο τοῦ Ἰωακείμ, σέ ἡλικία 83 ἐτῶν.
Σύναξις τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης (9 Σεπτεμβρίου)
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ἡ δυάς ἡ ἁγία καί θεοτίμητος, Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα ὡς τοῦ Θεοῦ ἀγχιστεῖς, ἀνυμνείσθωσαν φαιδρῶς ᾀσμάτων κάλλεσιν· οὗτοι γάρ ἔτεκον ἡμῖν, τήν τεκοῦσαν ὑπέρ νοῦν, τόν ἄσαρκον βροτωθέντα, εἰς σωτηρίαν τοῦ κόσμου, μεθ’ ἧς πρεσβεύουσι σωθῆναι ἡμᾶς.
Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορός Ἀγγελικός.
Τό ζεῦγος τό σεπτόν, Ἰωακείμ τε καί Ἄννα, χορεύουσι φαιδρῶς, παρ’ ἐλπίδα τεκόντες, τό ὄρος τό ἅγιον, τήν νεφέλην τήν ἔμψυχον, τήν περίοπτον, τοῦ Βασιλέως καθέδραν· ὧν τῆς χάριτος, πνευματικῶς κοινωνοῦντες, Χριστόν μεγαλύνωμεν.
Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Εὐφραίνεται νῦν, ἡ Ἄννα τῆς στειρώσεως, λυθεῖσα δεσμῶν, καί τρέφει τήν πανάχραντον, συγκαλοῦσα ἅπαντας ἀνυμνῆσαι τόν δωρησάμενον, ἐκ νηδύος αὐτῆς τοίς βροτοίς, τήν μόνην Μητέρα καί ἀπείρανδρον.
Μεγαλυνάριον.
Τέρπεται ἡ Ἄννα θεοπρεπῶς, κρατοῦσα ὡς βρέφος, τήν τεκοῦσαν τόν Ποιητήν· σύν αὐτῇ δέ χαίρει, Ἰωακείμ ὁ θεῖος· ὧν τῇ χαρᾷ ὡς δῶρον, τόν ὕμνον ᾄσωμεν.
