Στον πηγαιμό για το Άγιον Όρος μην προγραμματίζεις τίποτα!
Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Άγιον Όρος μην προγραμματίζεις τίποτα!
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: Αν αποφασίσεις να πας στο Άγιον Όρος ΜΗΝ φτιάχνεις προγράμματα.
Μάταιος κόπος! Το μόνο που μπορείς να… «προγραμματίσεις», ίσως είναι ο χρόνος που θες να κάνεις το «ταξίδι» και τον προορισμό, μοναστήρι, σκήτη ή κελί.
Αν και μερικές φορές, ούτε… αυτό αποφασίζεις εσύ!
Πάντα κάτι θα συμβεί. Πάντα θα υπάρξουν …κάποια εμπόδια!
Πάντα με περιμένει –σε ότι με αφορά- μια τρικλοποδιά στο διάβα μου, να με αποτρέψει σε κάποια γωνιά. Δεν έχει υπάρξει μια φορά που να μην έχει υπάρξει εμπόδιο, ένα ή και περισσότερα!
Κι όλα αυτά τα εμπόδια προκύπτουν μέχρι να καταλάβεις πόσο πολύ θες να βρεθείς στα μέρη Της. Αν το αποζητάς βαθιά μέσα σου, αν το έχεις ανάγκη, τα εμπόδια θα ξεπεραστούν, με τον… ένα ή τον άλλο τρόπο!
Καλό προσκύνημα!
Κάθε που βρίσκεσαι στο Άγιον Όρος, λεπτό το λεπτό, μπαίνεις στον κύκλο της μυσταγωγίας του.
Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Άγιον Όρος μην προγραμματίζεις τίποτα!
Νιώθεις ολόγυρα και ολοκληρωτικά ένα αόρατο πέπλο να σε αγκαλιάζει. Να σε προστατεύει!
Βλέπεις, είσαι στο σπιτικό Της πια και όλα αλλάζουν, γαληνεύουν! Γαληνεύεις πρώτα απ’ όλα ο ίδιος, αφού πρώτα έχεις αναμετρηθείς με τους “δαιμόνους” σου, για να καταφέρεις να φτάσεις!
Φτάνεις στον προορισμό σου, τη μονή, τη σκήτη, το κελί, για το προσκήνυμά σου –προσωπικά έχω επιλέξει –ή έτσι νομίζω- την Παναγία Πορταΐτισσα, της Ι. Μ. των Ιβήρων- και νιώθεις την αγιότητα του τόπου, αλλά και την ιστορία να σε κατακλύζει.
Βιώνεις την κληρονομιά αλλά και το χρέος, ξεφυλλίζεις νοερά και όχι μόνο, σελίδες της ιστορίας του Βυζαντίου, γίνεσαι κομμάτι της.
Νιώθεις ότι εκεί που περπατάς, θα προβάλλει μπρος σου ο αυτοκράτορας Ιωάννης Καντακουζηνός, ο Άγιος Γρηγόριος ο Συναΐτης, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κάλλιστος, ὁ λόγιος Συμεὼν Καβάσιλας ή ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ που εγκαταβιώνει κατά το διάστημα της απομάκρυνσής του από τον πατριαρχικό θρόνο, αλλά και τόσοι και τόσοι άλλοι Άγιοι.
Δέος και συγκίνηση!
Μυστικοί ήχοι σε γυρίζουν στην εποχή του Φωκά και του Τσιµισκή, στις Σταυροφορίες, τη διαμάχη ενωτικών και ανθενωτικών, στους Καταλανούς και Σαρακηνούς πειρατές, στο ζυγό των Τούρκων.
Μέσα σε αταλάντευτη ησυχία, ήχοι του παρελθόντος δένουν µε τη συνέχεια της λατρευτικής παράδοσης, του τυπικού, της Βυζαντινής ψαλμωδίας.
Οι μονές, κάστρο-πολιτείες, μοιάζουν απόρθητες από κάθε λογής κινδύνους που καραδοκούσαν σε χρόνους δύσκολους, που δοκιμάστηκαν πίστη και μοναχοί.
Θωρείς τις αγιογραφίες στο καθολικό ή την τράπεζα απ’ άκρη σε άκρη, εικόνες που έχουν αγιογραφήσει πολύ σημαντικοί αγιογράφοι της Ορθοδοξίας, την αρμονία του χώρου και συγκλονίζεσαι στη σκέψη μόνο, ότι είναι το ίδιο χίλια και πλέον χρόνια και ότι πάνω σ’ αυτό το ίδιο, που στέκεσαι εσύ τώρα, περπατούσαν αυτοκράτορες, πατριάρχες, λόγιοι, τρανοί Έλληνες που άφησαν τ’ αποτύπωμά τους, που έγραψαν την ιστορία της Ορθοδοξίας και της φάρας μας.
Και τώρα εσύ, στέκεσαι εκεί στο ίδιο ακριβώς σημείο, να σε συνεπαίρνει, να σε οδηγεί, να σου ορίζει το χρέος που έχεις για συνέχεια στο νου, την καρδιά και όχι μόνο! Πάει 2:30-3 το πρωί (δηλαδή τη νύχτα) και τα σήμαντρα σε ξυπνούν.
Έχεις πέσει από τις 9-10 το βράδυ, καθότι δε μπορείς να κάνεις και κάτι άλλο, κατεβαίνεις στο καθολικό και ξεκινά μέσα στο βαθύ σκοτάδι, Όρθρος, Θεία Λειτουργία.
Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Άγιον Όρος μην προγραμματίζεις τίποτα!
Δυο τρία κεράκια και άλλα τόσα καντήλια, όλα κι όλα, είναι εκείνα που δίνουν φως μέσα στο καθολικό. Τόσο όσο! Οι πατέρες στα στασίδια τους, με πολύ δυσκολία τους αντιλαμβάνεσαι και όταν κινούνται μέσα στη σιωπή, νομίζεις ότι κινούνται σκιές, άγγελοι που έχουν κατέβει και μετέχουν στη Θεία Λειτουργία.
Σκοτάδι και σιωπή. Λιβάνι και μυσταγωγία! Ψαλμοί, μελωδίες στα αυτιά.
Για ηλεκτρικό στο καθολικό, ούτε λόγος. Το λιγοστό φως κεριών και καντηλιών αρκεί για τη βαθιά κατάνυξη.
Δεν είναι απλή «ιστορία» μια… επίσκεψη στο Όρος.
Δεν είναι, καν «επίσκεψη».
Δεν είναι μια… εκδρομή στο βουνό ή τη θάλασσα!
-Εδώ περιδιαβαίνεις στις κατοικίες αγίων και αγγέλων!
-Εδώ βλέπεις μ’ όλα τα κύτταρα του φθαρτού σώματος σου.
-Εδώ η προσευχή σε αγκαλιάζει σε σκήτες, κελιά και μοναστήρια.
-Εδώ θα βρεις τους εραστές της ταπεινότητας, που αντέχουν χίλια χρόνια τώρα να υπερασπίζονται την Πίστη, με πίστη κι αγάπη για τους πολλούς και άπιστους.
-Εδώ νιώθεις πόσο μικρός και ασήμαντος είσαι, εδώ συμβαίνουν –στον καθένα ξεχωριστά- όσα δεν τολμάς να ξεστομίσεις, γιατί αν το κάνεις θα σου φορέσουν μπλούζα με… ανάποδα μανίκια, αλλά και γιατί το βίωμα είναι βαθιά προσωπικό!
-Εδώ η ψύχη δυναμώνει, αντρειεύει, γίνεται ορμή!
-Εδώ όλα καθαρίζουν, βλέπεις καλύτερα!
-Εδώ λευτερώνεσαι… απ’ όλα! Εξαγνισμός και δύναμη μαζί! Άγγιγμα ψυχής!
-Εδώ είναι… προσκύνημα!
Έτσι θαρρώ ότι το βιώνει ο καθείς που θέλει να… καταλάβει σα βρεθεί στο Όρος!
Νομίζω… Όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν κατόρθωσα να κάνω όσα, πριν μπω στο Περιβόλι Της, είχα στο μυαλό μου ότι ήθελα να κάμω. Βλέπεις εκεί, η Αρχή είναι άλλη, όχι εσύ, ούτε το μυαλό σου, ούτε τα θέλω σου!
Άλλος αποφασίζει εκεί μέσα, εσύ απλά ακολουθείς και σε οδηγεί εκεί που θέλει κάθε φορά, εκεί που πρέπει! Σε πάει με τα δεδομένα σου, με τα βιώματα σου.
Θες αρετή, ταπείνωση και ευλάβεια, θα βρεις,
θες περίεργους, θα βρεις,
θες φωτισμένους, θα βρεις!
Αρκεί να είναι ανοιχτή η καρδιά, η ψυχή και το μυαλό σου, να νιώσεις.
Μην μπεις εκεί μέσα με προκατάληψη.
Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Άγιον Όρος μην προγραμματίζεις τίποτα!
Δε θα καταλάβεις τίποτα! Γιάννης… θα μπεις, Γιάννης… θα βγεις! Χαμπάρι δε θα πάρεις!
Ότι αναζητά ο καθένας στο Όρος θα το ‘βρει!
”Ότι είσαι, αυτό βλέπεις, ότι ζητάς, αυτό βρίσκεις. Αν έλθεις στο Άγιον Όρος και ζητάς να βρεις αρετή, θα ψάξεις και θα την ανακαλύψεις. Αν ζητάς σκάνδαλα, θα τα βρεις.
Όμως το πραγματικό, το άλλο Άγιον Όρος θ’ αγρυπνεί μυστικά και θα υφαίνει την ιστορία του υπόγεια και σιγαλά”, έλεγε ο Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης.
Στο Άγιον Όρος όλα αποκωδικοποιούνται αργότερα. Αφού έχεις επιστρέψει στην καθημερινότητα της ζωής σου. Η αλήθεια είναι ότι όταν είσαι εκεί δεν είσαι έτοιμος να το κατανοήσεις. Σου αποκαλύπτονται όλα ή… σχεδόν όλα, μετά. Τα βλέπεις να ξετυλίγονται σταδιακά, μπρος σου… μικρά ή μεγαλύτερα.
Είναι μάταιο να προσπαθήσεις να ερμηνεύσεις τα ανεξήγητα. Εκεί δεν έχει γιατί αυτό, γιατί εκείνο, γιατί το άλλο! Κάθε που βάζεις τη λογική σου μπροστά, γεννιούνται πολλά περισσότερα γιατί.
Το φτωχό μας μυαλουδάκι δεν αντέχει, δε φτάνει τα βαθιά πνευματικά που συμβαίνουν στο Όρος. Εκεί βιώνεις και μπολιάζεσαι μόνο με ψυχή!
Παίρνεις απαντήσεις στα ερωτήματα σου, αλλά και σε άλλα που πιθανόν και να μην είχες τολμήσει να κάνεις ποτέ! Έρχεσαι αντιμέτωπος με την αλήθεια σου. Αν την αντέχεις!
Η ευλογία όμως που παίρνεις μεγάλη. Η ίδια Παναγία σε ευλογεί!
Ο Άθως στάθηκε άβατος μέσα στους αιώνες και θεϊκό προνόμιο της Παναγίας, κάτω από τη σκέπη Της οποίας γέμισε ο χώρος με ιερότητα και υπερκόσμιο μεγαλείο. Η θεία μορφή Της απλώθηκε και σκέπασε την απέραντη σιωπή του και οι μοναχοί, ταπεινοί υπηρέτες του Θεού, παίρνουν από το χέρι Της ευλογία και κατοικούν στο περιβόλι Της.
Ένας άγιος τόπος όπου η μορφή και ο ρυθμός της ζωής ορίζονται από τις υπερβατικές έννοιες του μυστικισμού, της νοερής προσευχής.
Ο Άθως υψώνεται αυστηρός και αιώνιος και προστατεύει κάτω από τη σκιά του όλη τη μοναστική αγιορείτικη πολιτεία, μοναδικός στον κόσμο. Άλλωστε είπαμε, είναι το περιβόλι Της!!!
Εδώ καταλαβαίνεις ότι ελευθερία και αγάπη είναι ότι ορίζει την Ορθοδοξία.
Δεν είναι ταξίδι. Είναι προσκύνημα.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον,τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.
