Το καφέ λίπος συνδέεται με καλύτερη υγεία
Το καφέ λίπος συνδέεται με καλύτερη υγεία
Μια μεγάλη μελέτη κατέγραψε ισχυρές ενδείξεις ότι τα άτομα με καφέ λίπος στο σώμα τους είναι λιγότερο πιθανό να υποφέρουν από μια σειρά παθήσεις.
«Για πρώτη φορά, αποκαλύπτεται μια σχέση για χαμηλότερο κίνδυνο ορισμένων παθήσεων», ανέφερε ένας από τους ερευνητές, ο παθολόγος του Rockefeller University Hospital, Paul Cohen. “Αυτά τα ευρήματα μας κάνουν πιο σίγουρους για τη δυνατότητα στόχευσης του καφέ λίπους με σκοπό το θεραπευτικό όφελος”.
Ο καφέ λιπώδης ιστός (ΒΑΤ: brown adipose tissue) είναι ιδιαίτερα συχνός σε θηλαστικά που πέφτουν σε χειμέρια νάρκη. Είναι επίσης πιο συχνός σε νεογνά. Το καφέ λίπος βοηθάει τα θηλαστικά να ρυθμίσουν τη θερμοκρασία του σώματος όταν κάνει κρύο -οι μεγάλες ποσότητες μιτοχονδρίων που βρίσκονται σε αυτόν τον τύπο λιπώδους ιστού καίνε ενέργεια και παράγουν θερμότητα. Στην πραγματικότητα, τα πλούσια σε σίδηρο μιτοχόνδρια είναι αυτά που δίνουν στο καφέ λίπος το χαρακτηριστικό του χρώμα.
Το 2009 οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ορισμένοι ενήλικοι άνθρωποι έχουν καφέ λίπος στο σώμα τους επίσης, συνήθως γύρω από το λαιμό και τους ώμους.
Υπήρξαν πολλές μελέτες σε ποντίκια που εξέτασαν το όφελος που έχει το καφέ λίπος, αλλά σε ανθρώπους η έρευνα ήταν ασαφής. Έχοντας καφέ λίπος φαίνεται να βελτιώνεται ο μεταβολισμός και μπορεί ακόμη και να βοηθάει στην απώλεια βάρους (αν και το τελευταίο μάλλον δεν είναι τόσο απλό).
“Η ερώτηση που κάνουν όλοι είναι: Τι μπορώ να κάνω για να έχω περισσότερο καφέ λίπος;” λέει ο Cohen. “Δεν έχουμε ακόμα καλή απάντηση σε αυτό, αλλά θα είναι ένας συναρπαστικός χώρος για τους επιστήμονες να εξερευνήσουν τα επόμενα χρόνια”.
Κοιτάζοντας ένα μεγάλο σύνολο δεδομένων μεταξύ 52.487 συμμετεχόντων που υποβλήθηκαν σε σαρώσεις PET / CT για αξιολόγηση καρκίνου, η ερευνητική ομάδα βρήκε ενδείξεις καφέ λίπους σε λιγότερο από το 10% των περιπτώσεων (5.070 άτομα). Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να είναι μια υποτίμηση λόγω ορισμένων συνθηκών για τους συμμετέχοντες -τους είπαν να αποφύγουν την έκθεση στο κρύο, την άσκηση και την καφεΐνη πριν από τις σαρώσεις, τα οποία έχουν συνδεθεί με τη δραστηριότητα του καφέ λίπους.
Περίπου το 4,6% των ατόμων με καφές λίπος είχαν διαβήτη τύπου 2, ενώ ο αριθμός αυτός ήταν 9,5% στην ομάδα που δεν είχε καφέ λίπος. Ένα παρόμοιο αποτέλεσμα παρατηρήθηκε σε μη φυσιολογικά αποτελέσματα χοληστερόλης -το 18,9% των ατόμων με καφέ λίπος είχαν υψηλή χοληστερόλη, σε σύγκριση με το 22,2% των ατόμων που δεν είχαν καφέ λίπος. Για την υπέρταση, τη συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια και τη στεφανιαία νόσος υπήρχαν επίσης μικρές θετικές διαφορές για όσους είχαν καφέ λίπος.
Αυτά τα ευρήματα υποστηρίχθηκαν από βελτιωμένες τιμές γλυκόζης στο αίμα, τριγλυκεριδίων και λιποπρωτεϊνών υψηλής πυκνότητας, έγραψαν οι ερευνητές.
Ενώ οι αριθμοί είναι συναρπαστικοί, δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι το καφές λίπος δίνει ανοσία σε οποιαδήποτε από αυτές τις καταστάσεις. Αλλά υπάρχει μια στατιστική σχέση για μειωμένο κίνδυνο που αξίζει να ερευνηθεί περαιτέρω.
Είναι ενδιαφέρον ότι το καφέ λίπος ήταν ιδιαίτερα προστατευτικό για εκείνους που ήταν παχύσαρκοι. Οι παχύσαρκοι ασθενείς που είχαν καφέ λίπος είχαν παρόμοια επικράτηση μεταβολικών και καρδιακών παθήσεων με τους μη παχύσαρκους ανθρώπους. “Φαίνεται σχεδόν ότι προστατεύονται από τις επιβλαβείς επιδράσεις του λευκού λίπους”, είπε ο Cohen.
Συνολικά, τα ευρήματα υπογραμμίζουν έναν πιθανό ρόλο για τον καφέ λιπώδη ιστό στην προώθηση της καρδιομεταβολικής υγείας.
Να σημειωθεί ότι τα δεδομένα που εξέτασαν οι ερευνητές προήλθαν από αξιολογήσεις στο Κέντρο Καρκίνου Memorial Sloan Kettering, πράγμα που σημαίνει ότι δεν πρόκειται για δείγμα αντιπροσωπευτικό του γενικού πληθυσμού.
Ωστόσο, η μελέτη απέδωσε μια συναρπαστική νέα ματιά στο ρόλο του καφέ λίπους στο ανθρώπινο σώμα, και ελπίζεται ότι θα οδηγήσει σε ακόμη περισσότερες ανακαλύψεις στο μέλλον.
“Εξετάζουμε την πιθανότητα ο καφέ λιπώδης ιστός να κάνει κάτι περισσότερο από το να αυξάνει την καύση της γλυκόζης και να καίει θερμίδες. Ίσως να συμμετέχει στην ορμονική σηματοδότηση σε άλλα όργανα”, είπε ο Cohen.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Medicine.
