Έξω απ την Εκκλησία στέκει η απελπισία … «Κι αν έχεις λύπη ο Χριστός σου λείπει …»
Έξω απ την Εκκλησία στέκει η απελπισία …
«Κι αν έχεις λύπη ο Χριστός σου λείπει …»
Νώντας Σκοπετέας
Εκείνο το λαμπύρισμα της φλόγας στο καντήλι πως το σπάει το σκοτάδι …Πως το τιθασεύει το αγρίεμά του! Πως διαλύει των πειρασμών την νύχτα ! Πως γαληνεύει η ψυχή με αυτήν την μικρή σπίθα ! Ξέχειλο το καντήλι με έλαιον και προσευχή για έλεος !
Κάθε σπινθηροβόλημα και ένα ελέησον, ένα μνήσθητι, ένα βοήθησον, ένα φώτισον, ένα αξίωσον, ένα ενίσχυσον, ένα διάσωσον, ένα επίβλεψον, ένα ιάτρευσον, ένα σώσον …
Υπάρχουν ψυχούλες που κρατάνε άσβηστο το καντήλι – ενίοτε ολοχρονίς και με φως απ τον Πανάγιο Τάφο –κι όποτε αντικρίζουν την στάθμη του Θεϊκού ελέους να υποχωρεί σπεύδουν να την ανεβάσουν εκλιπαρώντας να μην έχει άμπωτη του Χριστού ο σπλαχνισμός …
Προσθέτουν λαδάκι και ευχές και ονόματα αναγκεμένων σε γη και ουρανό …Καμιά φορά αν ξεχαστούν αρχίζει το φιτίλι να τσιρτσιρίζει ! Παλεύει η φλογίτσα , ισχνή πια να κρατηθεί αναμμένη …
Ψάχνει να βρει μια ρανίδα ελέους να μείνει ζωντανή …Την ακούει η ψυχούλα …Παίρνει το λαδικό αμέσως και την ζωοδοτεί …Και ξαναλάμπει εκείνη και ξαναδιαλύει λυτρωτικά το σκότος …
Έξω απ την Εκκλησία στέκει η απελπισία … «Κι αν έχεις λύπη ο Χριστός σου λείπει …»
Πόσο μοιάζει η ζωή μας μ αυτήν την φλόγα ! Έχει λάμψη και φως Θεόσδοτο η ζωή ! Πάει να ξεπνεύσει κάποιες στιγμές . Επεμβαίνει ο Κύριός μας και εκχέει έλεος και έτσι κρατιέται η ζωή απ Την Ζωή !
Κραυγάζει και αυτή κάποιες φορές , ικετεύοντας για έλεος και …λάδι στο καντήλι της ! Είναι υπολογισμένη και η τελευταία σταγόνα ! Ο Χριστός μας γνωρίζει την ποσότητα την ακριβέστατη ! Πόσο λαδάκι θα κάψει του καθενός μας το καντήλι !
Ούτε λιγότερο , ούτε ρανίδα παραπάνω ! Την ακριβέστατη ποσότητα ! Εδώ όμως έρχεται να παίξει σπουδαίο ρόλο το απολύτως σεβαστό και απαραβίαστο απ τον Θεό αυτεξούσιο του ανθρώπου ! Ο Χριστός που γνωρίζει μα δεν προορίζει !
Τις περισσότερες φορές , θέλουμε εμείς να κανονίζουμε την στάθμη του λαδιού…
Πόσες φορές έχουμε πει για κάποιον άρτι κοιμηθέντα αδελφό μας : Τον πήρε ο Θεός ; Έχουμε άραγε σκεφτεί πως τις περισσότερες από αυτές τις φορές κάνουμε μεγάλο λάθος ;
Αυτός ο αδελφός μας κάπνιζε για 30 χρόνια 2 πακέτα τσιγάρα την μέρα και αρρώστησε στους πνεύμονες …Ο άλλος έπινε μια μπουκάλα τσίπουρο στην καθισιά του και νόσησε το ήπαρ του …Ο τρίτος έτρεχε με 280 χλμ/ώρα στην Εθνική και έχασε τον έλεγχο ! Το αυτεξούσιο λοιπόν !
Όλοι οι παραπάνω έδωσαν μια και έχυσαν το λάδι απ της ζωής τους το καντήλι! Τους πήρε ο Θεός; Μα είχε πολύ λαδάκι ακόμα να κάψει …
Και εκείνο το ψαλμικό που λέει ότι αν μη Κύριος φυλάξει εις μάτην εκοπίασαν οι φυλάσσοντες δεν ισχύει ; Ισχύει , μα για τους όντως φυλάσσοντες , τους σώφρονες , τους νουνεχείς …όχι για τους ασύνετους , του αυτεξουσίου τους αφέντες !
Από τη μια το αλόγιστο αυτεξούσιο και από την άλλη η χάρυβδη της απελπισίας . Αυτό το δαιμονοκίνητο αίσθημα που σπέρνει ο μισόψυχος εχθρός. Χιλιάδες αδελφοί μας, ιδίως στις μέρες μας, ολέθρια αγνοούν ότι ο Χριστός μας είναι εκείνος που κυριεύει σε ζωή και σε θάνατο! Και γίνονται οι ίδιοι κυρίαρχοι …
Θέτουν τέρμα στην ζωή ! Πράξη εγωισμού ; Συγχύσεως του νου ;
Όπως και να χει την φλόγα στο καντήλι δεν την έσβησε ο Θεός ! Δεν ξέρουμε πως θα κρίνει ο Κύριός μας …Οι περισσότερες από αυτές τις ψυχούλες είχαν πολύ ταλαιπωρηθεί …
Κάνουμε συνεχώς προσευχή ! Δεν τις ξεχνάμε ! Ο Κύριος μόνο γνωρίζει ! Τις γαρ έγνω νουν Κυρίου ; ή τις σύμβουλος Αυτώ εγένετο ; Αυτό όμως που μπορούμε και οφείλουμε συνεχώς να διαλαλούμε και βιωματικά να πρεσβεύουμε , είναι πως ο Χριστός μας είναι Η μόνη Χαρά! Ο Εγείρων από γης πτωχόν και από κοπρίας ανυψών πένητα( ψαλμ.11) !
Αυτός που ανατρέπει όλα τα ανέλπιδα ! Να διαλαλούμε τα Παύλεια Ουρανόγραφτα ρήματα , ότι η θλίψη θα φέρει την υπομονή , η υπομονή θα γεννήσει την αρετή και η αρετή την Ελπίδα !
Έξω απ την Εκκλησία στέκει η απελπισία … Κι αν έχεις λύπη ο Χριστός σου λείπει …( απόφθεγμα Αγίων Γερόντων)
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
Πηγή: …ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα
